Jak wykorzystać funkcjonalność rozpoznawania twarzy w monitoringu na terenie firmy? Przykłady i konfiguracja.

Kiedyś jeszcze Science Fiction, dziś już reality. Systemy bezpieczeństwa fizycznego rozwijają się w tak zaskakująco szybkim tempie, że można by powiedzieć „już nic lepszego nie wymyślą”, a jednak… dostępne rozwiązania VMS pozwalają nie tylko na rozpoznawanie tablic rejestracyjnych, klasyfikowanie obiektów, ale także na identyfikowanie (nie mylić z rozpoznaniem) osób jakie pojawiają się przed kamerami. Czy rzeczywiście żyjemy w czasach, w których wymaga się śledzenia każdego Naszego kroku? W kwestii bezpieczeństwa na pewno, ale przecież nie tylko tam możemy wykorzystywać tak zaawansowane technologie.

W jednym z realizowanych projektów dla dużej firmy konsultingowej, CEO zażyczył sobie, aby każda z kamer wewnętrznych zamontowanych na obiekcie była wyposażona w oprogramowanie umożliwiające automatyczną identyfikowanie osób. Cel? Bardzo prosty, a mianowicie dążył on do jak najlepszej optymalizacji pracy całego zespołu, co uzyska tylko w przypadku kiedy będzie wiedział gdzie i kiedy przebywają (oraz z jaką częstotliwością) poszczególne osoby.

Naturalnym jest połączenie systemu identyfikowania osób z Kontrolą Dostępu, także każdy pracownik w bazie automatycznie jest dla siebie „kartą RFID”, gdzie wspomnianą kartą będzie jego twarz. Wielkie korporacje już w umowach podpisywanych z pracownikami posiadają odpowiednie akapity mówiące o tym, że praca ma miejsce na terenie obiektu objętego stałym monitoringiem i podpisując umowę godzą się z tym, że sami również będą monitorowani. Początkowo pomysł ten spotkał się ze sporą falą krytyki (mimo, że był oficjalny i jawny), jednak z czasem po wdrożeniu odpowiednich procedur udało się firmie uzyskać założony wcześniej cel, co w rezultacie usprawniło pracę wszystkich osób biorących udział w „badaniu”.

Innym pomysłem, a zarazem przykładem na wykorzystywanie systemów rozpoznawania osób może być np. monitoring stadionowy. Oczywiście sam monitoring na stadionie rządzi się swoimi prawami podlegającymi Ustawie o bezpieczeństwie imprez masowych, gdzie np. na 1m2 powinna przypadać odpowiednia liczba pikseli w celu łatwej weryfikacji uczestników zdarzeń i zajść podczas tego typu wydarzeń. Jeżeli ktoś bierze udział w tego typu imprezach i znajdzie się na tzw. „czarnej liście”, otrzymuje zakaz stadionowy, a co za tym idzie na stadion wejść nie może. Czy zatem nie byłoby łatwiej móc identyfikować wszystkich pseudokibiców, nie po ich kartach klubowych, do których zdjęcie i tak jest niezbędne, ale przez zautomatyzowany system identyfikacji osób?

W tej sytuacji już na pierwszym kołowrotku operator będzie wiedział czy osoba wchodząca na teren obiektu ma prawo się tutaj znaleźć, czy też nie. Tego typu rozwiązania są dopiero wprowadzane pilotażowo, ale miejsc zastosowania może być zdecydowanie więcej: kartoteki policyjne, monitoring miejski, retail i notoryczne problemy z kieszonkowcami, którzy upatrzyli sobie wybrane sieci sklepów, czy też osób, które systematycznie wynoszą towar bez serdecznego przywitania się z miłą obsługą stanowiska kasowego.

Oprogramowanie VMS Eocortex z Modułem analitycznym Face Recognition pozwala na rozpoznawania dodanych do bazy osób i odpowiedniego reagowania w chwili wystąpienia żądanego zdarzenia. Cała procedura konfiguracji jest szalenie intuicyjna i prosta, co postaram się w kilku zdaniach przedstawić w dalszej części. Po zainstalowaniu modułu FR, w konfiguratorze należy dla wybranej kamery/kamer włączyć wymaganą analitykę.

W tym wypadku będzie to moduł Face recognition (Basic).

Po zaznaczeniu pola jakie Nas, należy przejść do jego konfiguracji, gdzie poza ustaleniem poziomu skuteczności rozpoznania, w ramach interaktywnego okna ustalamy minimalną oraz maksymalną wielkość „twarzy”, która może pojawić się w polu widzenia kamery.

Podstawowa konfiguracja pozwala na określenie minimalnej oraz maksymalnej procentowej wielkości obiektu – w tym przypadku twarzy. Jeżeli Nasza wyobraźnia nie przerabia % w stosunku do tego co ma zostać rozpoznane, zawsze można skorzystać ze wspomnianego wcześniej interaktywnego okna, zarówno dla minimalnej jak i maksymalnej wielkości obiektu.

Okno, w którym przy użyciu myszy ustalamy minimalną wielkość obiektu jaki ma zostać poddany analizie.

jw. tylko, że tym razem okno, służy do określenia maksymalnej wielkości wystąpienia obiektu.

I tyle. Dodatkowo można jeszcze wskazać miejsce przechowywania bazy osób, jeżeli miałaby ona mieścić się na innym serwerze niż ten z oprogramowaniem Eocortex. Moduł zainstalowany, został włączony na wybranej kamerze. Czas sprawdzić, czy działa. W oknie klienta, pod zakładką Tools pojawia Nam się opcja FR. Dodatkowo w oknie podglądu można także zauważyć ikonkę „pamperka”, która informuje o statusie włączenia lub wyłączenia modułu. Klikając w dowolnym miejscu podglądu z kamery ukaże Nam się menu kontekstowe w którym możemy ustalić warunki wyświetlania się rozpoznanych twarzy w trybie Live.

Na tym etapie serwer jest już w stanie wychwycić i zapisać w bazie „zauważone” twarze. Jeżeli chcemy, aby były one zidentyfikowane jako pracownicy, ekipa sprzątająca, intruzi etc. należy utworzyć odpowiednie grupy osób i je do nich przyporządkować. Wówczas, osoba przypisana do wybranej grupy podczas identyfikacji zostanie oznaczona odpowiednim kolorem.

Samo dodawanie osób jest szalenie proste i może przyjąć dwie formy, a mianowicie: dodawanie na podstawie wcześniejszego rozpoznania lub w oparciu o zdjęcie jakie operator może wrzucić z zapisanego pliku.

W chwili, kiedy mamy już dodane osoby do grup, można rozpocząć trochę szerszą konfigurację samego okna podglądu, gdzie obserwować możemy same twarze, ale także ich powiązania czy czas w jakim pojawiły się w kadrze kamery.

W związku ze znalezieniem twarzy z wybranej grupy lub po prostu danej osoby, użytkownik jest w stanie zbudować scenariusz w oparciu którego będą miały miejsce poszczególne zdarzenia. Np. kiedy zobaczysz Macieja Cenkier w kamerze nr. 58 na klatce schodowej przed piętrem 27 gdzie mieści się gabinet głównej księgowej, wyślij e-mail do księgowej, że ów osobnik zbliża się, aby pewnie znów wynegocjować lepsze warunki współpracy dla jednego ze swoich kontrahentów.

Naturalnie kluczowe jest także przeszukiwanie archiwum gdzie wyszukiwanie może odbywać się w ramach wybranych grup, konkretnych osób, dla wybranych kamer z zadanego czaso-okresu, a dwukrotne kliknięcie na znalezioną osobę przenosi użytkownika bezpośrednio do momentu wystąpienia zdarzenia.

Sama identyfikacja osoby odbywa się w stosunkowo prosty sposób i podzielona jest na trzy etapy, a mianowicie:

• Znalezienie twarzy
• W obszarze znalezionej twarzy, system wyszukuje punkty wskazujące oczy
• Ostatni najbardziej zaawansowany krok porównuje znalezioną twarz z tymi zapisanymi w bazie po najważniejszych punktach wspólnych i cechach charakterystycznych

Skuteczność tego algorytmu określa się na poziomie 90%

Oprogramowanie jak i moduły analityczne są odpłatne, jednak przy cena w stosunku do uzyskiwanych korzyści potrafi pozytywnie zaskoczyć. Producent udostępnia także w pełni funkcjonalną wersję oprogramowania Eocortex wraz z wybranymi na potrzeby testów modułami analitycznymi całkowicie za darmo. Jest to forma wyjścia naprzeciw oczekiwaniom klientów i pokazania, że rozwiązania proponowane przez tego Producenta bronią się same, a przecież dzisiaj nikt nie chce kupować „kota w worku”.

Nie ma rozwiązań idealnych, ale czy rzeczywiście nie jest tak, że mając taką technologię na wyciągnięcie ręki, nie byłoby warto skorzystać i zaoszczędzić sobie trudów i problemów z którymi borykamy się na co dzień, bo boimy się zrobić ten bądź co bądź milowy krok do przodu? Zachęcam do dyskusji i zadawania pytań – nic tak nie sprawia, że czujemy się pewniej, jak pytania których sami nie dostrzegamy.